ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΤΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ (ΕΠΑΨΥ) ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΑΡΟΥ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ
Στις 11 – 15 Ιουνίου 2007 πραγματοποιήθηκε στη Νίκαια της Γαλλίας παγκόσμιο ψυχιατρικό συνέδριο, υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας με τη συμμετοχή φορέων ψυχικής υγείας, πολιτικών προσώπων και εκπροσώπων τοπικής αυτοδιοίκησης, εκπροσώπων Πανεπιστημιακών Τμημάτων Ψυχικής Υγείας και μελών συλλόγων ασθενών με θέμα «Καταπολέμηση της προκατάληψης και του στίγματος απέναντι στους ψυχικά ασθενείς».
Στο συνέδριο συμμετείχαν ο κ. Στέλιος Στυλιανίδης, Αν. Καθηγητής Κοινωνικής Ψυχιατρικής, Πρόεδρος ΕΠΑΨΥ, η κ. Άννα Κάγκανη, Αντιδήμαρχος Πάρου, η κ. Στέλλα Παντελίδου, Επιστημονική Υπεύθυνη της Κινητής Μονάδας Ψυχικής Υγείας ΒΑ Κυκλάδων (ΕΠΑΨΥ) και η κ. Αλέκα Αλεξοπούλου, Οικογενειακή θεραπεύτρια, Επιστημονική συνεργάτης της Κινητής Μονάδας Ψυχική Υγείας. Σε Στρογγυλή Τράπεζα με θέμα «Δράσεις ενάντια στο στίγμα: συνεργασία φορέων ψυχικής υγείας με την τοπική αυτοδιοίκηση», έγινε παρουσίαση των δράσεων της Κινητής Μονάδας Ψυχικής Υγείας στην Πάρο και Αντίπαρο σε συνεργασία με το Δήμο Πάρου με στόχο την καταπολέμηση των προκαταλήψεων απέναντι στην ψυχική ασθένεια. Επιπλέον παρουσιάστηκε μελλοντικός προγραμματισμός για περαιτέρω δράσεις στον τομέα αυτό, εφόσον η προώθηση δράσεων στον χώρο της ψυχικής υγείας αποτελεί έναν από τους κύριους στόχους της κοινωνική πολιτικής του Δήμου Πάρου.
Από την προκατάληψη στη συμβίωση…
Η προκατάληψη γεννιέται από το φόβο και τρέφεται με την άγνοια. Αποτελεί ένα από τα κυριότερα εμπόδια στην αντιμετώπιση των ψυχικών διαταραχών. Επιπλέον, δυσχεραίνει την προσπάθεια αποκατάστασης και κοινωνικής επανένταξης των ατόμων που βίωσαν σε κάποια στιγμή της ζωής τους μια ψυχική διαταραχή. Πολλές φορές αναστέλλει την αναζήτηση θεραπείας από υπηρεσίες και επαγγελματίες που είναι εντεταλμένοι με την παροχή κατάλληλης βοήθειας όταν παρίσταται ανάγκη.
Ο φόβος για την ψυχική ασθένεια παγώνει τη σκέψη, ακινητοποιεί και μερικές φορές τρομοκρατεί, ιδιαίτερα όταν αγγίζει εμάς τους ίδιους ή κάποια συγγενικά και φιλικά μας πρόσωπα. Αυτό έχει συχνά σαν αποτέλεσμα ένα άτομο που πάσχει από μια ψυχική διαταραχή να ζητάει βοήθεια πολύ καιρό μετά την εμφάνιση της, με αρνητικές συνέπειες για τον ίδιο και την οικογένεια του.
Οι πιο διαδεδομένες προκαταλήψεις για τις ψυχικές διαταραχές, που συχνά επιβαρύνονται από σιωπή και ντροπή, σχετίζονται με αντιλήψεις που συνδέουν την ψυχική ασθένεια με την επιθετικότητα, τη βία και τη δυσκολία ίασης. Ωστόσο, η πραγματικότητα διαψεύδει τις αντιλήψεις αυτές. Τα στατιστικά στοιχεία ανατρέπουν την προκατάληψη περί «βίαιου τρελού»: επιθέσεις, ζημιές, διάπραξη εγκλημάτων είναι αναλογικά ίσες στο γενικό πληθυσμό και στα άτομα που πάσχουν από σοβαρές ψυχικές διαταραχές. Επιπλέον καμιά επιστημονική θέση δε δικαιολογεί την άποψη ότι οι ψυχικές διαταραχές είναι μη αναστρέψιμες και δε μπορούν να αντιμετωπιστούν με την έγκαιρη και κατάλληλη θεραπεία, που μπορεί να περιλαμβάνει συμβουλευτική, ψυχοθεραπεία, φαρμακευτική αγωγή, νοσηλεία σε ορισμένες περιπτώσεις (Πηγή: «Οδηγός Ψυχικής Υγείας», Γκιωνάκης Ν & Στυλιανίδης Σ, 2001).
Στέλλα Παντελίδου
Επιστημονική Υπεύθυνη Κινητής Μονάδας Ψυχικής Υγείας ΒΑ Κυκλάδων (ΕΠΑΨΥ)
Κλινική Ψυχολόγος
Άρθρο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Τα νέα Πάρου - Αντιπάρου"
Τεύχος 277